تونومتری
کره چشم را می توان به صورت یک محوطه محصور در نظر گرفت که در آن جریان ثابتی از مایع زلالیه وجود دارد. این مایع سبب برقراری شکل و فشاری تقریبا یکسان در داخل کره چشم می شود، تونومتری روش سنجش فشار مایع داخل چشم است و با استفاده از وسایل مدرجی صورت می گیرد که مرکز قرنیه را Indent و یا مسطح می کنند. فشارهایی که بین ۱۰ تا ۲۰ میلیمتر جیوه هستند، به عنوان فشارهای واقع در محدوده طبیعی در نظر گرفته می شود. تونومترهای متعددی جهت اندازه گیری فشار چشم مورد استفاده قرار می گیرند که تنها به سه نمونه رایج آن اشاره مختصری می شود.
الف) تونومتر شیوتز (Schiotz)
مزیت تونومتر شیوتز ساده و قابل حمل بودن آن می باشد. این تونومتر یک وسیله عملی برای افراد غیر چشم پزشک هم محسوب می شود که ممکن است از آن برای شناسایی بیماران مبتلا به گلوکوم استفاده کرد.
ب) تونومتر Goldmann
تونومتر گلدمن به اسلیت لامپ متصل بوده و روش دقیقی تری از تونومتری شیوتز است و به عنوان وسیله ای استاندارد جهت اندازه گیری فشار چشم در نظر گرفته می شود. پس از بی حسی موضعی و استفاده از فلورسئین، بیمار پشت اسلیت لامپ می نشیند و تونومتر در محل خود قرار داده می شود. برای قابل رویت شدن فلورسئین، فیلتر آبی کبالت مورد استفاده قرار می گیرد. بعد از قرار دادن نوک تونومتر در جلوی قرنیه، فرد معاینه کننده از طریق اسلیت لامپ نگاه می کند تا سر تونومتر باقرینه مماس شود. سپس معاینه کننده از اسلیت لامپ هلال های سبز فلورسئین را مشاهده می کند. حاشیه داخلی هلال های سبز فلورسئین باید روی هم قرار گیرند، درجه بندی موجود در سمت راست تونومتر جهت به دست آوردن فشار چشم تنظیم می گردد. درجه خوانده شده که ضریبی از عدد ۱۰ می باشد، میزان فشار داخل چشم بر حسب میلیمتر جیوه را نشان می دهد.
ج) تونوپن (Tono-Pen)
یک تونومتر الکترونیکی قابل حمل است. این دستگاه در موارد وجود اسکار روی قرنیه که امکان اندازه گیری فشار داخل چشم با تونومتر گلدمن وجود ندارد به کار می رود. در خاتمه ذکر این نکته لازم است که معاینه چشم بدون انجام تونومتری معاینه کاملی نخواهد بود و به خصوص افراد با سابقه خانوادگی گلوکوم و افراد بالاتر از ۴۰ سال هر دفعه هنگام مراجعه به چشم پزشک باید تونومتری شوند تا بتوان گلوکوم را در مراحل اولیه تشخیص داد.
