ضمایم چشمی (Ocular Adnexa)
پلک فوقانی و تحتانی چین های پوستی تغییر یافته ای هستند که می توانند باز و بسته شده و از قسمت جلوی کره چشم محافظت کنند. پوست پلک نازک ترین پوست بدن می باشد و فاقد چربی زیر پوست می باشد. پلک ها تحرک زیادی دارند، پلک فوقانی متحرک تر از پلک تحتانی است و با عملکرد عضله لواتور به تنهایی ۱۵ میلی متر بالا می رود. عثب گیری عضله لواتور از عصب سوم مغزی می باشد.
در زیر پوست عضله اربیکولاریس (Orbicularis Oculi) قرار دارد. فیبرهای این عضله به صورت دستجات حلقوی هم مرکز قرار گرفته اند و توسط عصب فاشیال (CN VII) عصب دهی می شوند. عمل این عضله بستن پلک ها می باشد.
در عمق پلک در مجاورت ملتحمه صفحات تارس (Tarsus) قرار دارند. این صفحات از بافت همبند متراکم تشکیل شده اند. تارس ها توسط لیگمان های پلکی داخلی و خارجی به لبه اربیت چسبیده اند. ارتفاع عمودی صفحه تارس در پلک فوقانی ۳ برابر پلک تحتانی است. (۱۱ میلی متر در برابر ۴ میلی متر).
حاشیه آزاد پلک حدود ۲۵ الی ۳۰ میلی متر طول و حدود ۲ میلی متر ضخامت دارد. ضخامت لبه پلک توسط خط خاکستری (Gray line) به دو حاشیه قدامی و خلفی تقسیم می شود. در حاشیه قدامی پلک، مژه ها، غدد عرق تغییر شکل یافته (غدد Moll) و غدد سباسه تغییر شکل یافته (غدد Ziess) قرار دارند و در لبه خلفی دهانه غدد میبومین مشاهده می شوند.
غدد میبومین که در واقع غدد سبومی تغییر شکل یافته ای هستند، به صورت ردیف های موازی در عمل تارس قرار گرفته اند و مجرای خروجی آن ها در لبه پلک قابل مشاهده است. این غدد مسئول ترشح لایه چربی اشک می باشند.
